Kochamy podróżować. Jednak w przeciwieństwie do większości normalnych ludzi, zamiast szukać lokalnych atrakcji czy pięknych zabytków jesteśmy pochłonięci obserwowaniem zwykłych ludzi. A szczególnie kochamy zaglądać im do garów i talerzy, w miejscach w których lokalni mieszkańcy spotykają się na posiłki. Uwielbiamy miejsca, w których jesteśmy jedynymi „obcymi” a menu jest tylko w lokalnym języku. Co wymaga sporej odwagi i otwartości, bo od obsługi trudno jest uzyskać informację na temat tego co będziemy jedli i co wchodzi w skład.

Dań, które nam szczególnie zasmakują, staramy się nauczyć – najchętniej obserwując kucharzy w akcji i rozmawiając z nimi (o ile to tylko możliwe). Wszystko po  to, abyśmy potem mogli ugotować to w Polsce.

Wielką radość daje nam nie tylko otwieranie ludzi na nowe smaki, ale przede wszystkim przybliżanie im tego jak smakują w oryginale dania, które nawet jeśli są w Polsce dostępne, często znacznie odbiegają od oryginału. Co szczególnie doceniają podróżnicy, mówiąc nam często, że to co robimy smakuje jak coś, czego próbowali lata temu w dalekich krajach.